EIGEN BELANG EERST
De ironie van de vrije gedachte
Geïnspireerd door eerdere publicaties over natuurlijke selectie als mechanisme van organische evolutie introduceerde Herbert Spencer in 1864 de term ‘survival of the fittest’. Dit principe wordt door uiteenlopende groeperingen vertaald als ‘recht van de sterkste’ en als zodanig in de praktijk gebracht. Het mechanisme waarmee (bio)diversiteit ontstaat, suggereert kennelijk de maatschappelijke legalisering van uniformiteit binnen de eigen soort. Onderstaande uitingen van deze gedachtegang zijn ontleend aan Rebel!, het blad van de jongerenafdeling van Vlaams Belang. Het ongenoegen keert zich niet zelden tegen gelijkgestemden. Maatschappelijke frustratie is als een strontmolen: het spuit alle kanten op.
In een goedwerkende democratie zouden gekozen politici de opvattingen het hun kiezers moeten weerspiegelen. Dan zouden ze er voor zorgen dat al die vreemdelingen, waar niemand bij in de buurt wil wonen, hier niet meer naartoe komen en degenen die er al zijn zo snel mogelijk vertrekken. De huidige politieke kaste heeft, samen met haar collaborateurs in de media, echter beslist dat die kwestie boven en buiten de democratie geplaats moet worden. Het is een ideologisch dogma geworden waarover niet meer democratisch gestemd mag worden en waarover men zelfs geen discussie meer mag voeren. Zelfs seculiere politici geloven niet meer in de ouder religieuze verdeling tussen Goed en Kwaad. Ze hebben nu andere maar even absolute indelingen. ‘Racistisch’ tegen ‘antiracistisch’, ‘gelijkheid’ tegen ‘discriminatie’. Mogen we dan misschien nog zelf onze stem uitbrengen over die tweedeling? Nee, dat mag niet. Mogen we nog stemmen over de invulling, de interpretatie of de draagwijdte ervan? Nee, ook niet. Dat mogen alleen de uitverkorenen van de heersende politieke kaste en de rechters die zij hebben benoemd. Hetzelfde geldt voor hun hoogst bizarre interpretatie van de mensenrechten, waarin alle socialistische stokpaardjes plots tot ‘mensenrechten’ zijn verheven en dus boven alle kritiek staan, maar ook boven en buiten de democratie. Ze verwijten ons van demagogie terwijl ze zelf de democratie misbruiken om het volk op te leggen wat Goed en Kwaad is. Het gaat hen niet om de wens van het volk, het gaat hen er om de eigen macht te bestendigen. Democratische legitimiteit komt niet voort uit een kaste wijze, alwetende politici, die qua onkreukbaarheid en moreel bewustzijn hoog boven het plebs verheven zijn – hoor ik daar iemand lachen? – maar van het volk, voor het volk en door het volk. En politici die dat niet kunnen aanvaarden, moeten maar in de oppositie gaan. Het wordt hoog tijd dat die gasten oprotten.
De politiek correcte visie op vreemdelingen is dat ze allemaal keurige, vredelievende en zachtmoedige mensen zijn die uit zichzelf geen vlieg kwaad zouden doen. Ze worden alleen agressief door de schuld van anderen die hen met hun boze daden tot wanhoop drijven. Zelfs in onze eigen kring geloven sommigen dat die goed doorvoede, modern geklede en met dure smartphones omhangen indringers beklagenswaardige slachtoffers zijn van totalitaire regimes. Maar zo groot is de macht van propaganda en indoctrinatie dat ze ons zelfs het tegendeel laten geloven van wat we zelf zien. De media beweren met Noord Koreaanse eensgezindheid dat het politieke vluchtelingen zijn en miljoenen brave mensen geloven dat blindelings. Maar iedere politicus, iedere journalist die dat beweert, is een leugenaar. Het zijn volksverhuizers die onze landen komen inpalmen. In die horden die nu over ons komen, als een sprinkhanenplaag uit de bijbel, zijn alleen de Arabische christenen echte vluchtelingen. Verreweg de meesten van deze volksverhuizers zijn volgelingen van de massamoordenaar Mohammed. Men beweert dat zij vluchten voor dictaturen en burgeroorlogen maar die komen allemaal rechtstreeks voort uit hun geliefde islam. Die regeringen zijn zelfs slechts een uitvloeisel van wreedheid en fanatisme die heel diep geworteld zijn in de islamitische maatschappij. Als in die landen pogroms worden gepleegd tegen christenen, dan zijn de daders geen politiemensen of militairen van het regime, maar gewone moslims. Als islamitische ouders hun eigen kinderen vermoorden omdat die zich in het geheim tot het christendom hebben bekeerd, of als zij hun dochters afmaken omdat zij een ongeoorloofde liefdesrelatie hebben, of als ze meisjes laten besnijden, dan doen ze dat niet onder dwang van hun regering maar uit eigen overtuiging. De moslimwereld is verziekt door een diepgewortelde cultuur van totalitair denken, brutaliteit, wreedheid, vrouwenhaat en religieus fanatisme. En die psychische ziekten genezen niet door hun islamitische geboortegrond te ontvluchten. Ze zullen ook onze landen besmetten en ons tot hun slaven maken. Ze zijn al hier. Ze zitten overal. Het is hoog tijd dat die gasten oprotten.
De naïevelingen in ons midden laten zich te makkelijk misleiden door het maatschappelijke sloop- en ondermijningswerk van links. Volgens het cultureel marxisme van de linkse media is de primaire vijand de heteroseksuele blanke man die per definitie onderdrukkend en boosaardig is. De onderdrukten die in opstand moeten komen, zijn volgens dat soort marxisme de leden van etnische en seksuele minderheden en vrouwen. Het culturele marxisme heeft al een succesvolle mars door alle instellingen gemaakt en is bij ons nu de dominante kracht in het onderwijs, de politiek en de media. Daardoor kon het gedurende decennia een slinkse indoctrinatiecampagne voeren waarin de joods-christelijke ethiek, het traditionele gezin en het moederschap systematisch bezwadderd en uitgehold zijn. Dat zijn immers allemaal macho-instrumenten van onderdrukking. Het gezin is niet langer een veilige haven van liefde en geborgenheid, maar een onderdrukkend koloniaal systeem waaruit vrouwen zich zo snel mogelijk moeten zien zich te bevrijden. Voor kinderen is geen plaats meer. Dat culturele marxisme wordt meestal niet als dusdanig herkend omdat het handig gecamoufleerd wordt in termen ontvoogding, mensenrechten, emancipatie en gelijkheid.
Ooit was mijn geboortegrond een land van voorspoed en geluk. Thans kent het een angstwekkend hoog zelfmoordcijfer. Het verlies aan religieuze zingeving, aan stabiele gezinnen en aan toekomstperspectief voor de komende generaties heeft een gapende spirituele leegte veroorzaakt. Met dank aan de feministen sterven er bij ons meer mensen dan dat er kinderen worden geboren. Het vacuüm dat zo is ontstaan, wordt nu met medeplichtigheid van de media en de politieke kaste opgevuld door moslims. Het wordt hoog tijd dat niet alleen die geitenneukers maar ook die lesbo’s oprotten.
Het virus van het culturele marxisme tast vooral de door ouderdom verweekte hersens aan. Bejaarde koppen raken uitgeblust en horen – of ze willen of niet – de fakkel aan jongeren door te geven. Nergens zit zoveel dood hout als binnen onze eigen gelederen. De vergrijsde partijbonzen hun parlementszetel als een eeuwigdurende vaste benoeming en blokkeren een gezond doorgroeiproces. Hun hele zittingsduur hebben ze nauwelijks van zich laten horen en als ze al iets te berde brengen is dat opgesteld door een jongere medewerker. Maar waarom zou je daarover zeuren? We hebben toch gewonnen? Het gaat toch goed? Jazeker, totdat we de rekening gepresenteerd krijgen van alle problemen die we zo lang hebben laten rotten. Dan komen we tot de ontdekking dat het onmogelijk is parlementsleden objectief te beoordelen en te evalueren omdat ze allemaal met elkaar verbonden zijn door kleverige draden van oude vriendschappen en verplichtingen. Hoe lang gaat het nog duren voor we dat stelletje luie onbekwame slaapkoppen uit hun zetel slepen en anderen de kans geven het beter te doen? Is het niet de hoogste tijd dat die kramakkelige sukkelaars het veld ruimen en oprotten?