L & B: NARCIS                  DE SCHONE KANT

 

 

 

 

Goed, we zijn het erover eens. Narcisme, in het bijzonder NPS, maakt het dagelijkse leven niet gemakkelijk. Mijn egocentrisch isolement belemmert mijn sociale contacten en leidt vaak tot onbegrip. Maar hoe moeilijk het ook is om met deze handicap om te gaan, het hoeft niet alleen maar kommer en kwel te zijn. Laten we nou ook eens de schone kant van narcisme bekijken.

   Een aantal jaren geleden had ik een oude vriendin aan de telefoon. Helaas leeft ze nu niet meer. Ik geloof dat het gesprek het laatste contact is geweest met haar.

Op een gegeven moment hoorde ik haar zeggen: “Weet je, eigenlijk vind ik narcisme iets prachtigs. Het klinkt misschien gek, maar ik vind het een uniek verschijnsel. Je stelt je jezelf voor zoals je eigenlijk zou moeten zijn. Charmant, vlammend en vol zelfvertrouwen, met een rijkdom aan verbeelding. Alleen het beste is goed genoeg. Je koestert schoonheid. Je geniet van kunst en muziek. Je gevoel voor harmonie en perfectie, de wijze waarop je hiervan gebruik maakt, het is wonderbaarlijk. Als ik de niet-narcistische wereld zou mogen omschrijven, dan merk ik dat er zoveel mensen zijn die in deze moderne tijd een chaotisch en middelmatig leven leiden. Vol gebrek aan zekerheid en zelfvertrouwen. Wij doen vaak zo opgewonden dat we de kern niet meer kunnen vinden. Jij, met jouw eigen belevingswereld, weet hoe je van het leven iets moois kan maken.”

Ik werd even stil. Ik was tot de tranen geroerd. Geleidelijk begon ik te beseffen dat deze bijzondere vrouw wellicht een grote wijsheid had gesproken.

   Ze bleek gelijk te hebben. Mijn isolement stelt mij in staat om te zijn wie ik ben. Op de wereld zoals ik die beleef, moet ik inderdaad zuinig zijn. Mijn omgeving is mijn gereedschap. Het belangrijkste, kostbaarste en meest onmisbare dat er is binnen mijn handbereik. Als het er niet was, zou ik nooit zoveel plezier beleven aan mijn manipulaties.

Ook op uren van ontspanning zwijmel ik weg in mijn eigen wereld. Wanneer ik klassieke muziek afspeel, geef ik mijn oren de kost. Er gaan mooie gedachten door mijn hoofd. Met een tikkeltje melancholie en sentimentaliteit, die zich vermengen met enige innerlijke schalksheid. Het genot bereikt zijn hoogtepunt. Een van de verrukkelijkste momenten. Ik voel dat er een brede glimlach ontstaat. Wat ben ik toch heerlijk.

 

 

Vrij naar Kees Momma, NRC 22 juli 2014